Μπορούμε να ξεκινήσουμε τη διαδικασία της ζυθοποίησης από το μηδέν και να ρυθμίσουμε μόνοι μας όλες τις παραμέτρους σε κάθε στάδιο της ζυθοποίησης. Μπορούμε όμως να ακολουθήσουμε και ευκολότερες, λιγότερο απαιτητικές μεθόδους, προμηθευόμενοι έτοιμα kit ζυθοποίησης (beerkits) ή εκχυλίσματα (extracts). Η επιλογή της μεθόδου που ταιριάζει σε κάθε ζυθοποιό εξαρτάται από τον εξοπλισμό και τον χώρο που διαθέτει, τον χρόνο και τα χρήματα που θέλει να αφιερώσει στο χόμπι, τις γνώσεις και την εμπειρία που έχει αποκτήσει και πάνω απ' όλα το αποτέλεσμα που θέλει να πετύχει. 

 

Η ζυθοποίηση ξεκινάει με τη διαδικασία της σακχαροποίησης (mashing). Σε αυτό το στάδιο, η βύνη αφού θρυμματιστεί, βυθίζεται σε ζεστό νερό, ώστε να παραχθούν ζυμώσιμα σάκχαρα, δίνοντας ταυτόχρονα γεύση και χρώμα στο νερό, που πλέον λέγεται γλεύκος (wort). Στο επόμενο στάδιο, η βύνη απομακρύνεται και το γλεύκος βράζεται με την προσθήκη λυκίσκου, ο οποίος θα δώσει στο γλεύκος την επιθυμητή πικράδα, αλλά και τα χαρακτηριστικά του αρώματα. Αφού το γλεύκος κρυώσει, μεταφέρεται σε δοχεία, όπου θα ακολουθήσει η διαδικασία της ζύμωσης (fermentation). Η ζύμωση γίνεται με την προσθήκη μαγιάς, η οποία καταναλώνει τα σάκχαρα που περιέχει το γλεύκος και παράγει αλκοόλ και διοξείδιο του άνθρακα. Όταν ολοκληρωθεί η ζύμωση, ακολουθεί η ενανθράκωση (carbonation) και η εμφιάλωση της μπύρας.

Η βύνη βάσης καθορίζει τον βασικό βυνώδη χαρακτήρα της μπύρας. Κυρίως όμως, μέσω της διαδικασίας της σακχαροποίησης, προσφέρει σάκχαρα στο γλεύκος, τα οποία στη συνέχεια θα ζυμωθούν από την μαγιά ώστε να παραχθεί το αλκοόλ.